facebook

ik ben mezelf weer eens voorbij gehold.

Honderden keren heeft men mij ooit gezegd: loop jezelf niet voorbij hè! en ik knikte schaapachtig ja, ik ben immers altijd van goeie wil en sta open voor advies. Maar ik had er geen benul van wat ik me daar nu in godsnaam moest bij voorstellen. Jezelf voorbij hollen. Wablief? met mijn beelddenkend brein gaat zo'n boodschap de mist in. Ik zag het niet. Hoe doe je dat dan wel, jezelf voorbijhollen? en waarom zeiden zoveel mensen dat nu net tegen mij? deed ik dat dan? hoe kon ik iets stoppen dat ik niet zag?

maar nu weet ik het wel, al een tijdje. En ik sta soms stevig op de rem, maar echt gestopt geraak ik niet. Ik had me voorgenomen een spandoek in huis te hangen met in mega-letters: 'wacht eens even, blijf eens staan'. Maar nog voor ik nog maar zou proberen aan dit idee uitwerking te geven ben ik telkens met vier andere ideeën aan de slag. Gisteren begon ik deze weblog, en oh ja: Facebook, dat ging ik ook nog eens proberen. Lap: ik heb een nieuwe 'feep'. Iemand met een ASS-diagnose leerde me dit woord. Erger nog: twee nieuwe feeps. En dat in een poging om van mijn forumverslaving af te kicken.

ach, voor een spandoek heb ik geen plaats, voor een facebook wel. Een mens mag een beetje mild zijn voor zichzelf.