mijn zoon heeft welopgevoede vrienden. Keurig, welbespraakt, beleefd... 't is me wat. Ze zijn niet allemaal zo, gelukkig niet, hier en daar is er wel een hoekje af. Maar naast mijn zoon zijn ze bijna aristocratisch. En vooral heel intellectueel, manmanman, politieke discussies tussen veertienjarigen, waar gaat het heen met deze wereld? Mijn zoon is de clown van dienst, een telg van de familie Flodder. Zijn politiek bewustzijn heeft zo ongeveer het stadium van love and peace bereikt. Maar zonder hem zou de boel maar saai zijn, ze hebben hem en z'n lange haren nodig om kleur aan hun bestaan te geven.
daarnet kreeg ik een privé piano-concert van zo'n vriendje. Jaja, de prelude van Bach. 't was af, 't was mooi, ontroerend. Dat was die jongen die op het verjaardagsfeestje zes jaar geleden heel beleefd een stuk fruit vroeg, toen de anderen zich aan chips tegoed deden. 'watte?' zei ik, 'wablief?' zei hij... een stuk fruit alsjeblief. Alsjeblief, dankjewel, kom nog eens spelen.
Game of Thrones
8 jaar geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten