ik ben geen intellectueel, zelfs nog geen van jan m'n ** . Maar om één of andere duistere reden gebeurt het wel eens dat intellectuelen mijn gezelschap weten te appreciëren. Ik ben een beetje een wild en intuïtief denker, een chaotisch spreker, zonder bagage, wie weet vinden ze het wel een beetje verfrissend. Of misschien wel aandoenlijk. Zonder bagage is slecht uitgedrukt, maar mijn rugzak heeft geen bodem, je mag er zoveel cultuur in gooien als je wil, het valt er allemaal door. Dus raak ik nooit 'geleerd'. Boeken, films, concerten, theaterstukken, krantenartikels... allemaal heel fijn, ik verorber het allemaal. Maar het valt allemaal weer even geruisloos door de rugzak, inclusief hun auteurs, regisseurs, acteurs, muzikanten... Ik kan alleen verder met mijn werkgeheugen, en dat doet het gelukkig prima. Zo neem ik door dagelijks gebruik de woordenschat mee die soms aan een geleerd mens kan doen denken, blijf ik op het werk een wandelend levend archief. Maar er is niks geleerd aan me aan, alles wat ik ooit leerde vergat ik, en ik snap geen jota meer van de leerstof in mijn kinderen hun schoolboeken. Niks blijft hangen, behave dan hier en daar wat vreemde kennis waar niemand wat mee is. Ik weet dat er miniscule gele kikkertjes zijn die giftig zijn, ik zag ze in de zoo (alsof je die in je gazon zou tegenkomen). Of ik weet dat het bos hier vlak achter 42ha groot is, en ik herinner me zo'n heel vreemd woord uit mijn middelbare school: 'de lakmoesproef', waar is dat nu goed voor?
met nieuwjaar was het nog eens zover. Ik werd mee op sleeptouw genomen en kwam in het huis terecht van een zoetgevooisde radiojournalist, zijn naam kwam zelfs míj niet onbekend voor. Wanden vol boeken, gesprekken over literatuur en politiek. De Amerikaanse verkiezingen waren niet alleen het voorwerp van een ingewikkeld gesprek, maar ook nog een nieuwjaarstoost waard, en ik wist niet eens dat er verkiezingen gingen komen. Ik slaagde erin om zo geïnteresseerd te kijken, te knikken, te schudden en te lachen, dat ze waarschijnlijk begonnen te vermoeden dat ik zweeg om wijslijke redenen. Ik denk niet dat ze me van onwetendheid verdachten. Toen Leterme premier werd, toen heeft mijn zoon een week bezig geweest om die naam erin te drammen. Als het aan mij lag zou ik het jaren later nog niet geweten hebben. Of beter: hij zou al 200 keer door mijn rugzak gevallen zijn. Ik zou niet verder komen als: die ene met zijn bril die vaak op TV komt. Om vervolgens veel te laat op te merken dat die bril achterhaald was.
gisteren was ik ook op stap met een intellectueel. Hoewel: hij beweert zelf van niet, maar dat doen ze allemaal. Sorry F: maar je bént het wel. Mijn niet-intellectuele eerlijkheid gebiedt me het te zeggen. Als intellectuelen met elkaar spreken, dan krijg je vaak een uitwisseling van bergen kennis en feiten, van moeilijke vragen, van vergelijken van standpunten. En ik ging op mijn tippen staan, als je met twee bent kan je nu eenmaal moeilijk de uitwisseling aan een ander overlaten. Het leek op den duur een quiz: 'ken je die?' en 'ken je die?', 'ken je die theorie?', 'ken je dat muziekstuk?'... en ik moest jammerlijk telkens met mijn hoofd schudden. En rechtveren van geluk als ik dan toch eens iets wist. Dàt weet ik nu wel sè.. hèhè, ik ben dan toch geen randdebiel, toch een puntje binnen.
maar nee, ik ben geen randdebiel... ik heb ondertussen al bijna 98% van de spelende wereldbevolking achter me gelaten op WHTBB (who has the biggest brain?). Als je altijd alles elke dag heruitvindt, dan heb je gewoon nooit geleerd om kennis op te slaan, mijn neurologische bedrading van mijn lange termijngeheugen werd gewoon niet aangelegd.
Game of Thrones
8 jaar geleden
4 opmerkingen:
Wat is dat, een intellectueel? Iemand met veel feitenkennis?
Is een intellectueel intelligent? Of is een intelligent iemand ook altijd intellectueel?
Ik geloof niet zo in die bodemloze rugzak van jou... Mijn indruk is het dat je enorm veel leest over vanalles en nog wat, en dat dat, in tegenstelling tot wat je beweert, niet door die bodem zakt maar integendeel op eigen wijze verwerkt wordt met wat er al in dat kopje van jou aanwezig is tot een eigen kennistank, om later daar dan weer uit te putten om nuttig in te zetten, hetzij in je persoonlijk leven, hetzij in je adviezen aan anderen.
En wat is dan uiteindelijk een meerwaarde in het leven? De naam kunnen opnoemen van die ene acteur in die ene film of de kennis die je verwerft kunnen inzetten in een veelheid van levenssituaties?
volgens de Van Dale:
'iemand met een hoge algemene ontwikkeling die beschouwelijk is aangelegd, zorgvuldig nadenkt en verstandelijk overweegt'
die 'hoge algemene ontwikkeling' zou ik inderdaad durven vertalen als veel feitenkennis.
is een intellectueel intelligent? ik denk wel dat intelligentie een voorwaarde is om zorgvuldig te kunnen nadenken en verstandelijk te kunnen overwegen. Dus ja: ik denk het wel (intelligentie dan in de klassieke betekenis van cognitieve intelligentie, niet emotioneel of zo...).
is een intelligent iemand altijd een intellectueel? bijlange niet, me dunkt. Niet iedereen met een grote intelligentie heeft de mogelijkheden, de motivatie enz... om dat aan te wenden om een hoge algemene ontwikkeling te bekomen. Niet iedereen springt er zorgvuldig mee om. Niet iedereen heeft de beschouwelijke aanleg.
Als ik op mezelf de definitie toepas dan denk ik dat ik mezelf hooguit het beschouwelijke kan toemeten, zorgvuldigheid al heel wat minder, en de algemene ontwikkeling ontbreekt nagenoeg geheel.
Of het een meerwaarde is? ik denk dat je dat inderdaad kan relativeren. Ik mis het alvast meestal niet (iets dat je niet hebt kan je moeilijk missen). Alleen wanneer ik een volwaardig gesprekspartner wil zijn en ik kan het om deze reden niet waarmaken, ja: dan is het minder. Ik stel mensen niet graag teleur. Vraag is natuurlijk in hoeverre ze al lang gewend zijn aan gesprekspartners die te licht blijken en er nog veel teleurstelling bij voelen.
Wat is intelligent?
Bijvoorbeeld: je hebt 2 kinderen,een jongen en een meisje met ,laat ons zeggen, een jaar tot 2 jaar verschil. Als het meisje enorm goed kan tennissen, dan spreekt men blijkbaar niet van intelligent, maar heeft ze een (uitzonderlijk) talent. De jongen blinkt heel goed uit in zijn studies, hij is volgens testen (hoog)begaafd. Maar hij blinkt niet uit in sport en is minder sociaal. Hij heeft altijd goede punten en moet er weinig voor doen. Zijn rapport wordt een gewoonte, maar haar overwinning is telkens een feest.
Conclusie: ze zijn volgens mij beiden intelligent. De sport wordt niet geassocieerd met intelligentie, en omgekeerd een primus in de klas wordt niet altijd verwelkomd met de juiste aandacht.
Als je echt hoogbegaafd bent en dit is meetbaar, dan hapert er ergens anders wat. Een intelligent persoon is niet in alles goed, maar een minder begaafd kind is ook niet in alles slecht wat betreft vaardigheden en gezond verstand.
Veel over intelligentie en IQ kan je lezen in het maandblad van Psyche en Brein(maand mei en juni).
www.torromolinos.blogspot.com
mmm... Nog maar eens de Van Dale, die zegt dat intelligentie een groot verstandelijk vermogen is. Dus: intelligentie heeft wel degelijk te maken met 'breinwerk'. Waar ik het eens mee ben is dat het een talent is, net zoals je een sportief talent kan hebben, of een muzikaal talent enz... Een evenwaardig talent. Maar om dan te zeggen dat iemand die uitblinkt in sport ook intelligent is, nee: dat woord is net specifiek bedoeld voor mensen die uitblinken in snel analyseren, snel verbanden leggen enz... voor mensen met hoge-snelheids-hersenen. Het probleem is gewoon dat intelligentie maatschappelijk een hoger aangeschreven talent is, en tegelijk dan ook een bron van veel frustratie, afgunst enz... waardoor iedereen druk bezig is om de 'relativiteit' van het bezit van dat talent te onderstrepen. Tenminste als er met het talent wordt gedaan, want anders is het puur een last en merkt niemand het op. Net zo goed als iemand met een sportief talent de motivatie kan missen om een topsporter te worden, kan iemand met een breintalent de motivatie missen om te studeren. Jammer genoeg ben ik nogal thuis in de problematiek van hoogbegaafdheid en motivatiegebrek. Motivatie is pas een aanleg die van belang is, minstens even belangrijk als het hebben van welk talent ook, want anders ben je niks met die talenten. Ik ga die link zeker eens bekijken (als ik terug ben van Parijs: tot over enkele dagen!)
Een reactie posten