jeux de boules

een 'kinderloze-moeders-avond' had ze het genoemd, de collega die me uitnodigde in Sint-Jans-Molenbeek. Nu niet dat er zoveel kinderloze moeders bleken bij te zijn, het waren zelfs niet allemaal moeders, maar elk excuus om iets leuk te doen is goed, en ik voldeed tenminste nog aan de definitie. Als je ergens gaat petanque spelen, waarom niet in Brussel op een miniscuul pleintje? Een pleintje waar mollige allochtone vrouwen op de bankjes zitten met kleine kinderen, en een bont gezelschap hangjongeren wat macho tegen elkaar doen? Toen ik van een klein gastje zonder voortanden een foto wilde nemen en die begon te schreeuwen, kwam er meteen een bleek wit haantje van puberleeftijd mijn kant op om als het moest mijn voortanden aan te pakken. Een klein meisje merkte op dat ik wel van héél ver gekomen was zeker? ja, beaamde een ander klein meisje: ik sprak Vlaams, of haar vriendinnetje dat dat dan niet hoorde?

beginnen met zo'n spel is geen sinecure als in het hele gezelschap van zo'n tien mensen niemand de regels kent. En het wordt er niet beter op als een Aziatische studente in het Engels de spelregels voorleest. Dit uit respect voor enkele latino's die zich hadden aangesloten en later weer verdwenen. Als ik er dan nog bij zeg dat de bende nagenoeg uitsluitend uit vrouwen bestond... Ik kan je verzekeren: ons spel ging niet ongemerkt voorbij, de buurt stond zich geamuseerd te vergapen.

gelukkig was er Jeanke, een verfrommelde oude franstalige Brusselaar die boven het café op de hoek woont. Hij ging het ons wel eens leren, met zijn (bijna-maar net nog bijlange niet-) professionele achtergrond. Hij ging zijn ballen halen, ballen van 2000 frank per stuk, en bracht een voddeke mee, dat hij ons te pas en te onpas in onze handen wilde steken. Kwestie van met droge handen te spelen. Eerlijk gezegd had ik meer schrik om op een verborgen groene fluim te stoten in dat doekje. We namen hem op in één van de ploegen. Bij elke slechte bal begon hij uitvoerig over zijn 'lunetten' die hij vergeten was. In elk geval toonde hij ons hoe we de ballen moesten vasthouden, en na een uur zowat hadden uiteindelijk alle dames begrepen hoe de punten geteld werden.

En terwijl de flessen wijn sneuvelden en de olijfjes vlot binnengingen, kwam het toch wel tot een spannend spel. We hadden het petanque-virus goed te pakken. De hamvraag die achteraf op het terrasje bleef hangen: 'Belgische mosselen die voor de Franse kust gekweekt worden, welke nationaliteit hebben die?' Zeg nu nog dat vrouwen niet zouden kunnen zeveren.

bedankt D! om me uit te nodigen, ik heb Genoten.