pubers, niet simpel om er goed voor te doen. Gisteren was het weer zo ver, tegen hun zin het bed uit om naar de plaatselijke jongerenopvang te gaan. Liever hangen ze wat rond, te hangen hangen, doodsimpel. En de activiteit van de dag was een mysterie. Iets dat 'puree met ballekes' heette en hen niet erg veelbelovend leek. Maar bij thuiskomst kreeg ik een woordenvloed van enthousiasme over me van de dochter. Ze had overvloedig gebaad, met een wolk van zeeplucht rond haar. Dat bleek nodig, aan mijn zoon te zien, die onder de smurrie door huis liep. Jammer genoeg is hij allergisch aan badwater, dus hield hij het uren vol.
'Ik zit in de puree' zei hij laconiek. En hij bedoelde dat letterlijk. De tijd van de waterspelletjes is dus voorbij. Vroeger moesten we balletjes uit het water vissen met onze mond, en dan balletjes uit bloem, hilariteit verzekerd. Maar hier hadden ze er niet beter op gevonden van gehaktballetjes uit een vieze lopende puree te laten vissen met de mond. En vermits mijn zoon zijn lijfkreet 'extreme' is, en hij dat te pas en te onpas uitschreeuwt, had hij dus een record aantal balletjes gevist. Zijn lange haren waren één pureebal geworden. Hij was er zelfs niet vies van de gehaktballetjes te verorberen. Eén van de jongeren had gebraakt, de meesten hielden het bij kokhalzen, mijn zoon snoot de puree terug uit z'n neus.
daarbij hadden ze elkaar ook nog met puree bekogeld en had hij ook nog even een record gebroken van een balletje met de tennisracket in de lucht houden, niet twee keer meer, maar nee, natuurlijk: 250 keer en zo'n vijf keer langer als de tweede. Extreem natuurlijk! Glorie en heldhaftigheid. En mijn dochter geniet mee van de aandacht voor deze stralende jonge held.
Game of Thrones
8 jaar geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten