wet van Murphy

't ging gisteren allemaal goed, het zonnetje scheen, ik was goed uitgerust, mijn buikje was vol, en ik tufte vrolijk rond langs de Vlaams-Brabantse wegen. Stubru op en meekwelen. Helemaal tot tegen de grens met Oost-Vlaanderen. En ik had nog geluk: in een oud te bezoeken huisje vond ik zelfs een primitief toilet.

E40 richting huis. 'Tjak' hoor ik onder tegen mijn carrosserie... oeps, denk ik: wat lag hier op de weg? En nog eens 'tjak', en nog eens... een mitraillette tegen mijn carrosserie. En toen zag ik het pas: het was een vrachtwagen die ongewild keitjes op de weg aan het strooien was. Met een breed maneouvre gooi ik me in de derde rijstrook, maar tevergeefs: sterretjes in de voorruit. En ik denk: verdomme. Maar ja: ik ben er nu toch voorbij, en ik ben goed op de baan gebleven, oef. Even later zie ik hoe er en barst verschijnt rond een sterretje. En in mijn achteruitkijkspiegel zie ik boze automobilisten naast de vrachtwagen hangen, anderen zie ik op de pechstrook gaan. En ik denk aan mijn portomonnee: een hele nieuwe voorruit? dat kan mijnen bruinen nu écht niet trekken. En het is toch mijn fout niet? 't is dan nog een werkverplaatsing, als er al iets uit eigen zak moet betaald worden, dan toch uit de zak van mijn werkgever?

dus doe ik wat ik anderen zie doen: op de pechstrook gaan staan, bang afwachten tot de vrachtwagen afkomt om snel een nummerplaat te noteren. Kop in kas voor de volgende keitjesregen. Achter me stopt nog een wagen, de vrachtwagen doet uiteindelijk hetzelfde. De twee beginnen ruzie te maken, dus ik noteer en vlucht, steentjes op mijn carrosserie zijn genoeg, vuisten op mijn smoel daar bedank ik voor.

thuisgekomen bel ik de wegenpolitie: antwoordapparaat: bel het noodnummer 101. En ik denk: ik verkeer helemaal niet 'in nood', ik ga die mensen doen schrikken als ik bel. Dus ik bel mijn gemeentepolitie: madammeke, bel toch maar dat noodnummer, ze zijn dat gewend, en dat is te ver van hier gebeurd. Dus bel ik het noodnummer: jamaar, madammeke, je moet de lokale politie bellen... Euhhh: dat deed ik al? Ok: wij zullen het doen.

politie voor mijn deur. Oei: alle buren zullen denken dat ik een overval gepleegd heb. Nee, mevrouw, we maken geen PV, eerst eens de tegenpartij proberen te bereiken en proberen iets in der minne te regelen, zien of ze de verzekering zullen aanspreken. Een franse telefoon: toegegeven die agent deed dat voortreffelijk. Ze tonen bereidwil, we faxen hun gegevens wel door naar de verzekering, heb je ergens dat nummer? Bel jij alvast de verzekering maar dat we gaan faxen.

toch maar eens mijn werkgever bellen... zou ik dat wel doen, de verzekering bellen? is dat niet de zaak van mijn werkgever? ja jong, trek het je niet aan, ze regelen hier alles wel. Kom morgenvroeg maar, doen we samen de papieren. Maar ik kan niet komen: ik moet verlof pakken, want ze komen mijn geiser repareren, en ik heb geen warm water meer, en ik kan niet in bad, en zo vervuil ik de bureau. Morgennamiddag dan.

toch niet gerust. De verzekering aan de lijn. Maar madammeke, hier staan wel 500 faxen, als de politie dat naar de algemene fax stuurt, dan komt dat nooit op mijn bureau. Trouwens: dat hebben we nog nooit meegemaakt, de politie die zoveel goodwill aan de dag legt, de politie màg gewoonweg die gegevens niet eens zomaar aan ons doorfaxen. Bescherming van de privacy. Ik denk: ook voor bedrijven? is dat persoonlijk? En madammeke: je werk kan dat niet in jouw plaats doen: jij moet dat zelf ook nog eens doen, het werk vult enkel aan. Jij moet dat ook aangeven. Hoe dan? een brief schrijven? Geen twee aanrijdingsformulieren... euhh: kopieer het dan hè...

ik zeg tegen die man: waarom kunnen die dingen nu nooit eens gewoon vanzelf gaan, waarom moet dat nu zo ongelooflijk ingewikkeld en gecompliceerd zijn? helpt het geen zak dat je 'k weet niet wat allemaal gestudeerd hebt? een mens zou gewoon doorrijden en allegauw op eigen kosten een voorruit laten steken... al die rompslomp is nog veel slopender en lastiger dan het voorval zelf.

en nu is mijn geiser nog niet gerepareerd, ze moesten hier allang zijn, en nu stink ik helemaal... en kan ik nog steeds niet gaan werken.

maar goed: ze zijn daar net met stookolie, toch nog iets dat lukt.. Een koude douche in een warme badkamer is misschien nog net te doen.