de wereld is klein

ik leerde J kennen in 1990, zoiets. Hij hoorde bij een kotgenote, maar opeens dacht zij daar anders over. Hij zat in zak en as, en zoals bij 'vraag raad aan tante Kaat' was ik beschikbaar. We werden maatjes, soms met periodes van elkaar frequent zien, dan weer veel minder. Maar hij is er nog steeds. Ook al woont hij al jaren 50km verderop.

onlangs leerde ik C kennen. Op het webmonument voor mijn overleden zus verscheen een vreemde boodschap: van een moeder zonder tweeling aan een tweeling zonder moeder. Naast onze wat groot uitgevallen portie persoonlijk drama, bleken we wel meer gemeen te hebben, al vaker in mekaars buurt aanwezig te zijn geweest.

C heeft iets met het internet, tiens, raar hè ;-). J. heeft wat minder met het internet, maar toch: toch botste ik op zijn foto toen ik in C haar internet-habitat rondstruinde. In april nog was J er voor C, in mei was J er voor mij, in juni ontmoetten C en ik elkaar.

Dat zijn zo van die momenten dat mensen zeggen: 'de wereld is klein'. Volgens netwerktheoriën kun je elke twee willekeurige mensen op aarde verbinden met elkaar met amper zes lijnen (als elke lijn staat voor 'elkaar kennen'). Als ik mijn facebook-contacten extrapoleer naar al mijn niet-facebook-kennissen, en ik vermenigvuldig dit getal zes keer met elkaar, en ik filter er de geschatte overlappingen uit: wel ja, dan kom je snel bij de hele wereldbevolking. Mijn moeder zei wel eens dat ze in de jaren '60 een huwelijksaanzoek kreeg van de kroonprins van Togo, dat heeft altijd tot mijn verbeelding gesproken. Of die man haar geen blaasjes wijsmaakte zullen we nooit weten. Daarvoor had ze er moeten op ingaan. Dan hadden jullie een ander z'n verslag daarover hier misschien wel mogen lezen.