discoschaatsen... ken je dat? Het bestaat al héél erg lang, zeker weten, misschien al wel van de jaren '70, maar zeker al in de jaren '80. Jongeren verzamelen op het ijs met veel braveoure en proberen elkaar te imponeren of zelfs te verleiden. Bakvissen zitten smoorverliefd stiekem steeds dezelfde jongens te begluren. Mijn pleegzus deed het, dus gingen we wel eens een keer mee. Niet echt iets voor mij, was ik veel te ernstig voor. Maar nu is het dus de beurt aan mijn kinderen, en de nichtjes. Ik was de gelukkige die vijf kinderen op het ijs mocht gaan droppen en vanachter het glas gaan toekijken. Met disco heeft het ondertussen niet veel meer te maken. Wat het wel is? Ik weet het niet... techno? house? trance? alleszins, héél véél gedreun en lichten die alle kanten opflitsen. De jongste begon spontaan te wenen van zoveel lawaai en kreeg een dikke muts over de oren.
de tafel naast mij zaten een paar twintigers, commentaar te leveren. En ik wist niet wat ik hoorde... Ze spraken over 'de jeugd van tegenwoordig' en hoe die wel veranderd was. Ze waren gechoqueerd over de agressiviteit onder die jonge gastjes bij wie de hormonen hoog opspeelden. Over de manier hoe ze aan elkaar trokken en duwden, elkaar mepten en stampten, en dat 'onder vrienden'. Hetzelfde gedrag dat je aan elke bushalte met scholieren kan zien. Ik zie er altijd hondjes of welpen in, die net zover gaan tot er eentje écht jankt van de pijn.
weten ze dat dan echt niet? herinneren ze zich dat echt niet? tien jaar geleden was dat dus net zo, en twintig jaar geleden ook, en dertig jaar geleden even goed. Ik weet nog hoe ik in een wijde boog omheen zo'n troepjes liep, hopend onopgemerkt te blijven. Wedden dat het drie eeuwen geleden ook zo was?
zorgwekkend eigenlijk als twintigers dat nu al vergeten zijn, ze gaan héél oud zijn nog voor ze het goed en wel beseffen...
Game of Thrones
8 jaar geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten